Parochianen vertellen...

Mijn naam is José Middendorp. Sinds anderhalf jaar woon ik samen met Anton en onze jongste zoon Frank in Roden. We hebben samen vier zonen en twee kleinkinderen. Ik ben opgegroeid in Uithuizen op een boerderij; in een gezin met twee zussen.
Mijn eerste werkervaringen heb ik opgedaan als leerkracht voor groep 3 en 4 op de katholieke basisschool ‘De Schelp’ te Uithuizen. Mijn werk als leerkracht, later opleider op de pabo, eerst op de Christelijke Hogeschool Nederland, later Stenden genaamd, en nu als leidinggevende aan twee masters, dat zijn vervolgopleidingen voor mensen werkzaam in alle onderwijssoorten, blijven door de jaren heen verbonden aan het thema identiteit. Een leidraad in mijn werk is het zoeken naar de kracht van mensen, waarbij ik mij geïnspireerd voel door mijn geloof.

Mijn geloof is op verschillende manieren gevoed door het geloof van mijn ouders. Zij zijn voor mij een voorbeeld. In mijn middelbare-schooltijd op het Sint Maartenscollege heb ik, door het contact met Jezuïeten en andere inspirerende docenten, bezoekjes aan verschillende kloosters en vooral de reis naar Mexico, als inspirerend ervaren. Het geloof is voor mij een beschouwing op het leven en inspiratiebron bij mijn handelen.

Dat wordt eveneens zichtbaar in onderzoek dat ik heb gedaan. Vanuit mijn rol als pedagoog en daarbij horende ervaringen, onderzocht ik de handelingsverlegenheid van leerkrachten en collega’s die vaak ervaren wordt met opvallende kinderen en studenten. Dit onderzoek begon bij mijn eigen handelen. Hoe ga ik om met dit kind en deze student? Verhalen van mensen, verhalen uit de literatuur intrigeren mij hierbij, in het bijzonder ook verhalen uit de bijbel. Ik ervaar dat deze verhalen kunnen zeggen wat wij graag zouden willen zeggen, maar waar wij zelf moeilijk woorden voor kunnen vinden.

In mijn werk probeer ik vooral te letten op dat opvallende kind, die bijzondere student en die collega. Waarom vind ik dat kind opvallend en hoe komt dat eigenlijk? Ligt het aan het kind, aan de eisen die wij in de maatschappij stellen aan onszelf en anderen?  Hoe ziet onze omgang met hen eruit? Wat zegt dat over onze identiteit en wie wij willen zijn? Op welke manier geven we elkaar een plek in ons onderwijs en in onze samenleving?

Sinds een jaar maak ik deel uit van het Triniteitskoor in de parochiële Locatie Roden. Met open armen ben ik ontvangen en heb ervaren hoe fijn het is om deel uit te maken van een gemeenschap.  In het bijzonder is het plezierig om deel uit te maken van een koor, dat met een diversiteit aan mensen gaat voor een gezamenlijk doel: het laten klinken van de verhalen ontstaan in een traditie van jaren.